Så blei me kjørte til båten som sko ut på sjøen, det va sol og stille sjø.
Me besøkte sivøyene på titicaca-sjøen, det va ganske primetivt kan du sei.
Men dei hadde gjort seg avhengige av turistane, så det va litt kunstikt.
Ittepå reiste me ein tri timers tur ut på sjøen, og kom til ei sjikkelige øy.
Amantani hette øyå.
Der blei me innkvatert sjå någen innfødde, og sko såve der til neste dag. Itte me hadde fått mad sjå ei kåne der me budde, så gjekk me samla tropp til toppen av øyå.
Toppen va på 4130 m.o.h. så me måtte gå ganske sakte, me blei anpustne for ingen ting.
Og oppøve lags stien så va steilakt, va det folk som selde varene sine. Dei va foresten kjende for sitt fina håndarbei der på øyå. Og billikt va det og.
Øyå hadde to toppar, med bare 15 meters høydeforsjell, den eine hadde et kvinne navn og den andre et mansnavn. Så ligestillingen e vist komt her og.
På Amantani var det heilt kjempe flått, det va reint og fint øve alt.
Så va det mad når me kom ner, og den va av høg kvelitet. Det va alltid ei suppa fyst, og ittepå någen poteter, ris, og någe eg ikkje viste ka va.
Frokosten va pannekaga, men då hadde eg alerede gått ein tur på ein times tid.
Så va det i bådane og åver til Taquile ei øy halaen time lenger bårte.
Me såg øve til Bolivia frå begge øyene, og veret va heilt topp. På Taquile gjekk me i land og rundt halla øyå, det va flått utsikt til adle kantar. Øyå hadde mange resturanger, så me fekk middag og ein brifing i koss dei levde her ude.
Ittepå va det tri timers tut til land, i et maklikt tempo.
Me heiv oss på bussen til Arequipa me det sama, og kom fram itte seks times tur.
Her e me på sivøyene, her ude kalles dei bare Uros
Stien opp til toppen, og på toppen inne i den firkanta muren va det offerplass. Her ofra dei fystegrøden til moder jord, kvert år i januar.
Bilde viser terrassene som jordbruke va basert på, i bakrunnen ser me øya Amantani.
Blå himmel og slille på Titicaca-sjøen.
Matmor i sitt kjøkken, kokeplassen til venstre, og ei grue til høyre.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar